INFORMATIE

Vaak lijken ordeningen in adoptiegezinnen voor nogal wat 'chaos' te zorgen. Vooral op het gebied van de emoties en gevoelens die gepaard gaan bij het kopiëren van een gewenst beeld van hoe het gezin eruit zou moeten zien. Ook de vaak grote afwezige, de adoptievader, en diens blik op het geadopteerde kind (en later de volwassen geadopteerde) en haar/zijn familie van oorsprong, geven vaak een blijk van emotionele afwezigheid. Maar hoe krijgen we iedereen weer betrokken zodat ook de ouders van oorsprong hun plek weer terug krijgen in het systeem? En op welke wijze heeft de afwezigheid, en verbondenheid met de familie van oorsprong vat op onze relaties, seksuele ontwikkeling en een gevoel van veiligheid?

Hoe we het wenden of keren, adoptie is meestal gebaseerd op de gedachte van de maakbaarheid. Een gerechtvaardigde ingreep op families zonder dat we de personen om wie het gaat, echt (er)kennen. Vreemd genoeg komt deze dynamiek vaak terug in partner- of ander soortige relaties. Bijvoorbeeld geadopteerden die een symbiose zijn aangegaan met hun adoptiefamilies. Zij gedragen zich vaak als een construct, een partner of aangenomen kind dat dient te handelen naar het beeld of de (on)bewuste wensen van het gezin. Met als gevolg dat veel geadopteerden vaker gericht zijn op een zoektocht naar veiligheid en zingeving in relaties bij een partner zonder zichzelf (goed) te kennen. Velen zijn op zoek naar liefde zonder een gevoel van toebehoren. En velen komen er dan ook achter, dat dit niet werkt. Maar wat dan wel?

Vaak blijkt dat er wisselingen van plaats, rol en positie heeft plaats gevonden, of dat er een onwillekeurige (overmatige) loyaliteit lijkt te zijn met de adoptiefamilie of de familie en ouders van oorsprong. Maar hoe kom je daar nu achter zonder dat je daar alle feitelijke informatie over weet of hebt. En hoe kun je daarna verder? Systemisch werk en opstellingen helpen mensen te voelen, te ervaren en inzichten te verwerven op emotioneel, gevoels- en zielsniveau van betrokkenen. De werkwijze heeft niet alleen veel impact op geadopteerden en mensen uit de pleegzorg, maar legt vaak ook de oorzaak van gespannen relaties bloot en/of de patronen die in levens zichzelf telkens lijken te herhalen. Want waar staan de betrokkenen zelf in het perspectief van gevoelde, ervaren en gedeelde emoties en gevoelens van veiligheid en balans? En welke effecten hebben deze onderwerpen op partnerrelaties en onze ontwikkeling als geadopteerde op het relatiepad?